Doğru Olan
doğru olan kum atmaz gözlerine
uyku ve ölüm, yalvarır sana onu almak için
çünkü senden bir parçadır ve her acının öğrencisi
doğru olan, taşını iter mezarının ötesine.
alabildiğine derinlerde ve solgundur doğru olan
tohumda, yaprakta ve tembel bir dilin yuvasında
bir yıl, bir yıl daha ve bütün yıllar boyunca
doğru olan, zamanı yaratmak yerine, ödeşir onunla
doğru olan, saçlarını ayırırcasına bir çizgi çeker yeryüzüne
tarayıp atar düşleri, çiçekleri ve ısmarlananları
giderek dolar tarağın dişleri, koparılmış yemişlerle dolu
saplanır sana ve içip bitirir bütün sende kalanları
doğru olan hareketsiz kalmaz, belki de onca
her şeyini ortaya koyduğun yağma seferine kadar
onun kurbanı olursun, yaraların açıldığında
aslında ele verir seni başına gelenler
ay yükselir, beraberinde buruk içkilerin tadıyla
iç kendi payını, acıtan bir gece başlar
tek bir dal olsun kurtarılmazsa
atıklar güvercinin tüylerini yolar
zincirlerin ağırlığıyla kenetlenmişsin dünyaya
gelgelelim doğru olan çatlatır duvarları
uyanırsın ve yolunu bulmaya çalışırsın karanlıkta
yöneldiğin, kimsenin bilmediği bir çıkıştır
Bachmann
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
ula sen yormazsın şimdi kendini., yor/ula.. .).)