Nietzsche Ağladığında (Rebirth) // Irvin D. Yalom

...
"Siz onu tanıdığınız diğer kadınlara göre yargılıyorsunuz. Ama hata yapıyorsunuz, onu tanıyan herkes benim gibi düşünüyor. Onunla alay etmek size ne kazandırıyor?"
"Birçok konuda olduğu gibi bu konuda da erdemleriniz ayağınıza dolanıyor. Siz de alay etmeyi öğrenmelisiniz! Bu çok sağlıklı bir yoldur."
"İş kadınlara gelince fazla katı bir insan oluyorsunuz Freidrich."
"Siz ise Joseph, bu konada fazla yumuşaksınız. Neden onu korumak zorunda hissediyorsunuz kendinizi?"
Yerinde oturamayacak kadar huzurlanan Breuer ayağa kalkıp pencereye doğru yürüdü. Bahçeye gözattığında gözleri sargılarla bağlı bir adamın bir eliyle hemşire'ye sıkı sıkı yapışmış, diğer eliyle tuttuğu bastonunu pıt pıt yere vurarak ilerlemeye çalıştığını gördü.
Pencereden dışarı bakmaya devam eden Breuer omzunun üzerinden konuştu. "Sizin için ona saldırmak kolay. Onu görseydiniz eminim farklı bir tonda konuşuyor olacaktınız. Onun önünde dizleriniz üzerinde çökerdiniz. Bertha son derece gözkamaştırıcı bir kadın; o kadınlık sembolü Truvalı Helen'dir. Son doktorunun da ona aşık olduğunu zaten söylemiştim size."
"Yani, şimdiki kurbanı."
"Freidrich," diyen Brueuer, Nietzshe'ye bakmak üzere başını çevirdi. "Siz ne yapıyorsunuz? Sizi hiç böyle görmemiştim! Neden onun üstüne bu kadar gidiyorsunuz?"
"Ben sadece sizin istediğiniz şeyi yapıyorum, saplantınızın üstüne gitmenin başka bir yolu bu. Acınızın bu kısmı gizlenmiş bir hınçtan kaynaklanıyor. Sizi tutan bir şey var, bir korku, bir zaaf, öfkenizi ifade etmenizi engelliyor. Bunun yerine yufka yürekliliğinizden gurur duyuyorsunuz. Zorunlulukla yaptığınız şeyleri erdeme dönüştürmeye çalışıyorsunuz. Duygularınızı derinlere gömüyor ve sonra da hınç hissedemediğiniz için kendinizi azizlere benzetiyorsunuz. Anlayışla yaklaşan doktor rolünü unutuyorsunuz; siz o rolün kendisi oluyorsunuz, kendinizi öfkelenemeyecek kadar iyi birisi gibi görüyorsunuz. Josef, küçük bir intikam iyi bir şeydir. Bastırılmış hınç insanı hasta eder!"
Breuer başını iki yana salladı. "Hayır Freidrich, anlamak affetmek demektir. Bertha'nın semptomlarının her birinin köküne kadar indim. Onun içinde kötülük yok. Eğer ille de bir şey var mı diye bakarsanız, yalnızca fazla iyilik bulursunuz. Bertha babasının ölümüyle sarsılıp hasta olan cömert ve fedakar bir çocuk."
"Bütün babalar ölür; sizinki de, benim ki de, herkesinki de, bu onun hastalığına açıklama getirmiyor. Ben eylemi severim, bahaneleri değil. Bertha için, sizin için bahane zamanı geçti." Nietzsche defterini kapattı. Görüşme sona ermişti.
...

Irvin D. Yalom / Nietzsche Ağladığında (s261-262)