hatta bütün çizgilerinde dünyanın
Tunçtan
portreler arasında,
Güneş ve Tanrı
bilgisi…
Birden bir
düzlüğe ulaşıyoruz.
Öldük,
Ayrıldık
sanıyorlar ya da.
Sayılarla
tanışmış bedenler,
Ele veriyor
kendini orada !
Hiçbir yerde.
Bitkinin özünde
saklı kalanı;
Hafif,
incitmeyen bir müzik.
Bir kırık
kemiğin son sıcaklığı;
Birazdan
başlar,
Hep başlayacak
tükenişiniz.
Siz,
Daima yüzünüz
sanacaksınız.
Benim
gözlerimi…
Evsiz adamların
ucuz odalarda,
Sevişip
uyumalarının da tarihi…
Yaşamın
parçaları.
Yaşamın
parçaları,
Her sabah
yeniden dağılan !
Orada,
Adamın ortasında
bir sokak;
Beni bırakıp
durmayın.
Soner Dayan
Rimbaud'nun Ölümü /kçp
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
ula sen yormazsın şimdi kendini., yor/ula.. .).)