...
ve bulutlar geldi
yalnızca bir kezdi dünyanın bana hoşgörüsü
kuşlar vurulurken kırdım sağ elimi
ben de gözlerini yumanlardanım acırken
bundandı kendimi günahsız sanmam
yani sen beni boğazlarken sevgili insan
ve ben seni öperken
kapalıdır gözlerimiz
bak bu yaşadığımızın adı olsa olsa hayat
değil, ömür!
sonra hatırlarım kimse bir fener tutmamıştır önüme
sonra hatırlarım benim göğüm hep kara davetkâr
sonra hatırlarım çok yalnızdım, çok yalnızdın,
çok yalnızdık
üstelik ölüyorduk besbelli ortadaydı bu
ve şimdi bulutlar da gitti
onca gün geçirmişiz dünya üstünde
yine güvenip uzanmalı mıyız dersin, dünya üstünde
hiçbir yere gömmeyin beni öldüğümde
Anekta sf. 43 / Bana Kanat Dikmeyin, Dünya Dönse Yeterdi Uçmama.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
ula sen yormazsın şimdi kendini., yor/ula.. .).)