Rimbaud’un Ölümü
Denedim !
Hesaba
gelmiyordu yıldızlar.
Sonra,
Apansız acısını
duydum,
Kopan bir elin.
Ve ne kadar
küçük oluşumuzdu belki,
Aklımın
tutulmasına sebep.
Uyandım,
aradım;
Ölü bedenlerini
sakladığım yerleri,
Eski Evcil
aşklarımın.
Tek yüzlü bir
kadın düşündüm;
Korkunç bir
yalnızlık aldı yürüdü.
Tek yüzlü bir
adam düşündüm;
O ben
değildim...
Ve sonra hani,
Atların
koşarken kırda
Birden
duruşlarına benzer;
Bakıyordum
sessiz, değişik
Karanlıktan
pencereme;
Sığınmış
karanlığa…
Düşünüp, susup
Kalan elimle
bir daha yokladım dünyayı.
Eskitilmiş
Ve ucuz bir
halıya benziyordu !
Soner Dayan / Rimbaud'un Ölümü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
ula sen yormazsın şimdi kendini., yor/ula.. .).)