XII.
Medet eyle ya aşk!
Kurban verildik bir gökkuşağı rengine
yıldızlar düzgün hizalı çıksın diye
yağmur ertesi.
Gecedir, inini terkeden çakal, kalbinde
zonklayan anılar demeti,
bir kardan adamın her bahar kendi başına erimesi
Hızını çoğaltır içinde
biriken gayya kuyusunun.
Gözlerinde kımıldayan zehir zemberek yılan
bakışı
korkutur mu bir ormanın hükmünü?
Ah daralan yeşil, rengine ne griler biçildi
Hangi yolculuk tamamlandıysa orada bir
yalnızlık ağusu.
Geri adım koşulan yarışlarda
Aşkı
en tersinden kucaklayan çocuk
Senin ömrüne yakışan
bir atın gecikmiş kasırgasıdır
.
.
Cihan Oğuz / Tanrıyla Konuşmalar*
(* KÇP Kolektifi eliyle fanzin olarak basılmıştır.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
ula sen yormazsın şimdi kendini., yor/ula.. .).)