—
Karanlık, güneşte gösteriyor yüzünü kaos içindeki bu şehirde. Güneşin
bağrında işi gücü olmayanlar bağırıp çağırmalarda, hep öğle vakti
ölümler, öğleden sonra. Gecenin karanlığını aratır olmuş güneşin göz
alan parlaklığı. Cehalet doruklarda… bak orada, görüyorsun, seni
süzüyor, ters bir bakışla. Kendini dünyanın efendisi sanan, senin
krallığında olduğunu bilmeksizin. Aşağılıyor seni, tıpkı senin gibi,
başkalarını aşağıladığın gibi. İyi bir mücadele olacak mı dersin, yoksa
tek bir darbede yıkacak mısın onu yere? Elbette, tek bir darbe…
biliyordun zaten, basit, ufak, küçük, oysa kendini büyük gören cahil bir
lokmaydı o senin için. Biri bir şey mi dedi? Ahlak düşmanlığı ahlak
düşkünü olmamana rağmen cezasız kalmamalı. Yine kendini dünyanın hakimi
sanan biri, sen hakimiyken dünyanın… Sinsice yaklaş, dikkat arkanı
kolla. Kalabalığın içinde sıyrılıp gelen on beş kişilik gurup… Kendi
çaplarında büyüklük gösterisi yapıyorlar sana… komik. Gülümseyip günün
cinayet sayısını arttır, basit. Arttırmakla tükenir mi bu soyu kurumayan
cehalet? Ah dünyanın hakimi sananlar kendilerini, küçük beyinli
canlılar… tıpkı senin gibi bedenim, senin göründüğün gibi, burnu büyük
bir ukala olarak lanse edildiğin gibi. Bırak, bırak söyleyenleri, bırak
öyle tanımlayanları… Sen biliyorsun, sen ki yüreğisin bu dünyanın,
yaşatabilme gücüyle var olacağını söyleyenlerin bencil davranışlarına
bir darbesin. Kimse anlayamaz, herkes kendi bencilliğinde, tıpkı senin
gibi bedenim… ama bırak, sen onlardan değilsin, haklısın, tıpkı onlar
gibi… onların düşündüğü ve başkalarına tanımadığı o haklılık gibi.
Korkma, gece olmuyor… henüz akşamüzeri yazıyor pastada, bir mum daha
sönmedi, yaşlanmadın, yaşıyorsun daha, alenileşiyorsun güneşin
batışıyla, korkma, yine doğacak nasılsa…
—
http://www.dusle.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
ula sen yormazsın şimdi kendini., yor/ula.. .).)