hikayecik cik cik,,,
anti-kahramanımız “bir”,,, kendisi yalnız yaşardı,,, nasıl olduysa
bir gün “iki”yle karşılaştı, bir kendine baktı, bir de ona, kendinin iki
katı,,, önce buna şaşırdı ama gel zaman git zaman bu durum içine
oturmaya başladı, derken içine kıskançlık düşmüş, kıskançlığın koru alev almış
onu hasetle yakıyordu,,, makul bir çözüm bulamadı, unmakul çözüm içinse
bir şansı vardı; dayısı;
ve bu da kahramanımız: Don Carli’one’, “bir” onun halis mulis
yeğeniydi,,, ve bir gün kapısını çaldı,,, durumu bir bir anlattı,,,
bir puro yaktı Carli’one’ fonda o müzik çaldı “the Godfather”, akıllı
adamdı Carli’one’ bunu father olarak çözemeyeceğini anlamıştı, iki’yi
mıhlasa bile “bir” birdi, “iki” iki,,, God takılmalıydı,,, adamlarına
söyledi “iki”yi tutup getirdiler, yeğeni “bir”i de,,,
the Finalcut,,,
ikisinin de topuğuna, “1″in topuğuna bir nokta, “2″nin topuğuna bir nokta sıktı ve ikisini de yolladı,,,
the pink end of “one”,,,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
ula sen yormazsın şimdi kendini., yor/ula.. .).)